|
|
Μπορεί µερικοί να απογοητευθήκατε από τον τίτλο και ίσως, να περιµένατε κάτι πιο ευχάριστο. Θα δούµε όµως, τελικά, πως τα πράγµατα δεν είναι και τόσο απογοητευτικά… µε την απογοήτευση!
Aρχικά, να πούµε το εξής: Για να απογοητευτείς από κάτι, πρέπει προηγουµένως να έχεις «γοητευθεί» από αυτό. Απογοήτευση σηµαίνει: «ήµουν γοητευµένος µε κάτι και τελικά οι προσδοκίες µου διαψεύστηκαν, µε πρόδωσαν». Η απογοήτευση εµφανίζεται όταν δεν εκπληρώνονται αυτά που προσδοκούµε. Τι σηµαίνει αυτό; Έστω ότι έχουµε κάποια σχέδια για τη µέρα µας, για τη ζωή µας. Θέλουµε αυτά τα σχέδια να εκπληρωθούν και να γίνουν όπως τα έχουµε στο µυαλό µας.
Θυµηθείτε όταν ήµασταν µικρά παιδιά, όταν οι γονείς µας υπόσχονταν ότι θα µας έφερναν ένα δώρο, εµείς αµέσως φανταζόµασταν τι δώρο θα µπορούσε να ήταν αυτό. Κι όταν, τελικά, οι γονείς δεν κατάφερναν να µας φέρουν κάτι, απογοητευόµασταν πολύ, γιατί προηγουµένως είχαµε φτιάξει ένα ολόκληρο σενάριο στο µυαλό µας και είχαµε ενθουσιαστεί µε την ιδέα του δώρου. Το είχαµε πιστέψει, το λαχταρούσαµε πολύ, τελικά όµως, δεν έγινε πραγµατικότητα...
Καθένας έχει σχέδια στο µυαλό του και προσδοκά κάποια πράγµατα που ενδέχεται να µην συµβούν στη ζωή. Δεν αναφέροµαι µόνο στους ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Χριστό ή γενικά στον Θεό, αλλά σε όλους τους ανθρώπους.
Παραδείγµατος χάριν, προσδοκούµε µια οικογένεια όπως την έχουµε φανταστεί, όπως την έχουµε φτιάξει στο µυαλό µας και τελικά αυτό δεν συµβαίνει ακριβώς έτσι όπως θα θέλαµε ή προσδοκούσαµε. Μια σύζυγο, έναν σύζυγο που θα είναι όπως ακριβώς τους έχουµε φανταστεί, να είναι όµορφοι, υποµονετικοί, καλοί, πάντα να µας λένε «ναι», πάντα να έχουν καλή διάθεση και άλλα πολλά. Περιµένουµε από τον άνθρωπο που θα είναι δίπλα µας στη ζωή -όπως και οι άνθρωποι του κόσµου, αντίστοιχα, από τους συντρόφους που αλλάζουν κατά καιρούς- να έχουν κάποια χαρακτηριστικά που να µας ικανοποιούν, αλλά τελικά αυτό δεν συµβαίνει.
Τρέφουµε προσδοκίες για µια εργασία, ευελπιστούµε να γράψουµε καλά σε κάποιο διαγώνισµα στο σχολείο µας, αναµένουµε ευηµερία, να είµαστε επιτυχηµένοι και να έχουµε κάποιες ανέσεις στη ζωή µας ή τα πράγµατα να είναι έτσι όπως τα θέλουµε µε τους συνεργάτες µας. Προσδοκούµε την αποδοχή και την εκτίµηση των άλλων. Πιστεύουµε ότι πρέπει να αναγνωρίζουν την αξία μας, πρέπει να µας δέχονται και θέλουµε να µας επιδοκιµάζουν, να συµφωνούν µαζί µας. Πρέπει να ταυτιζόµαστε µαζί τους.
Ακόµα, αναµένουµε λύσεις στα προβλήµατά µας. Παραδείγµατος χάριν σ’ ένα πρόβληµα υγείας ή στην εργασία µας ή όταν αντιµετωπίζουµε προβλήµατα στις σχέσεις µας, προσδοκούµε κάποιες λύσεις.
Όλα αυτά που προανέφερα, ανήκουν στις προσδοκίες µας οι οποίες εάν διαψευστούν και µαταιωθούν, αφήνουν το πικρό αίσθηµα της απογοήτευσης για εµάς και τους γύρω µας...
Θα δούµε µερικά παραδείγµατα ανθρώπων, µέσα από τον Λόγο του Θεού, οι οποίοι αρχικά γοητεύτηκαν και εν συνεχεία... απογοητεύτηκαν. Ας δούµε, καταρχάς, το παράδειγµα του Λωτ, από το βιβλίο της Γένεσης, κεφάλαιο 13 και εδάφια 10-13: «Και αφού ο Λωτ σήκωσε τα µάτια του ψηλά, είδε ολόκληρη την περίχωρο του Ιορδάνη, ότι ποτιζόταν ολόκληρη, πριν ο Κύριος να καταστρέψει τα Σόδοµα και τα Γόµορρα, ήταν σαν παράδεισος του Κυρίου, όπως η γη της Αιγύπτου, µέχρι να πάει κανείς στη Σηγώρ. Και ο Λωτ διάλεξε για τον εαυτό του ολόκληρη την περίχωρο του Ιορδάνη· και ο Λωτ µετασκήνωσε προς τα ανατολικά, και διαχωρίστηκαν ο ένας από τον άλλον. Ο µεν Άβραµ κατοίκησε στη γη Χαναάν· ο δε Λωτ κατοίκησε ανάµεσα στις πόλεις της περιχώρου, και έστησε τις σκηνές του µέχρι τα Σόδοµα, και οι άνθρωποι των Σοδόµων ήσαν κακοί, και υπερβολικά αµαρτωλοί µπροστά στον Κύριο.»
Ο Λωτ ήταν ένας άνθρωπος του Θεού. Του άρεσαν τα πράγµατα του Θεού, και του άρεσε να είναι µαζί µε τον Αβραάµ. Γοητεύτηκε, ωστόσο, από τα Σόδοµα και τα Γόµορρα, γοητεύτηκε από τον πλούτο και την ευηµερία. Είδε ότι εκεί περνούσαν καλά, ότι είχαν τα πάντα, ότι ήταν µία εύφορη περιοχή και σκέφτηκε πως θα ήταν ωραίο να διάλεγε αυτή την περιοχή για τον ίδιο. Τελικά, πήγε και εγκαταστάθηκε εκεί.
Έτσι, όµως, όπως γοητεύθηκε, µε τον ίδιο τρόπο απογοητεύθηκε από τα Σόδοµα και τα Γόµορρα. Στη Β’ Πέτρου, κεφάλαιο 2 και εδάφια 7-9 αναφέρεται: «…και ελευθέρωσε τον δίκαιο Λωτ, που καταθλιβόταν από την ακόλαστη διαγωγή των ανόµων· (επειδή, ο δίκαιος, κατοικώντας ανάµεσά τους, µε το βλέµµα και µε την ακοή βασάνιζε από ηµέρα σε ηµέρα τη δίκαιη ψυχή του, εξαιτίας των άνοµων έργων τους)· ο Κύριος ξέρει να ελευθερώνει από τον πειρασµό τους ευσεβείς, τους δε άδικους να τους διατηρεί για την ηµέρα της κρίσης, ώστε να τιµωρούνται·»
Τι έπαθε ο Λωτ; Εγκαταστάθηκε στα Σόδοµα και τα Γόµορρα και εκεί διαπίστωσε πως δεν είχαν µόνο την άνεση και την αφθονία των υλικών αγαθών που έβλεπε από µακριά, αλλά ταυτόχρονα είχαν και αµαρτία, πόνο και κακό.
Ξέρετε κάτι; Πολλοί βλέπουν τον κόσµο, την αµαρτία και τους άλλους γύρω τους, όπως έβλεπε ο Λώτ τα Σόδοµα και τα Γόµορρα. Νοµίζουν ότι θα περάσουν ωραία µε τους άλλους, ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ευτυχισµένοι και έχουνε πολλά. Όταν βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όµως, όταν εγκαθίστασαι στα Σόδοµα και τα Γόµορρα, βλέπεις ότι δεν υπάρχει µόνο αφθονία υλικών αγαθών, αλλά και αµαρτία, ασέλγεια , κακό, ανοµία.
Εκεί υπάρχει πόνος και θλίψη, και όλα αυτά δεν αγγίζουν µόνο τους άλλους, αλλά επηρεάζουν και εσένα! Κακά πράγµατα δεν συµβαίνουν µόνο στη ζωή των άλλων, αλλά σε όλους µας. Έτσι, ο Λώτ απογοητεύτηκε από αυτήν την κατάσταση. Ο Κύριος, όµως, τον ελευθέρωσε!
Θα µπορούσε να πει κανείς ότι αυτά ισχύουν µόνο γι’ αυτούς που είναι µακριά από τον Χριστό, συµβαίνουν µόνο σε αυτούς που ζουν µέσα στον κόσµο και την αµαρτία.
Λάθος! Στο Ευαγγέλιο του Λουκά, κεφ.21 εδ.34-36, ο Χριστός λέει στους µαθητές του: Λουκ. 21:34-36 “Προσέχετε, µάλιστα, στον εαυτό σας, µήπως και βαρύνουν οι καρδιές σας µέσα σε κραιπάλη και µεθύσι και βιοτικές µέριµνες, και έρθει επάνω σας ξαφνικά εκείνη η ηµέρα· επειδή, θα’ρθει σαν παγίδα επάνω σε όλους εκείνους που κάθονται επάνω στο πρόσωπο ολόκληρης της γης. Αγρυπνείτε, λοιπόν, δεόµενοι σε κάθε καιρό, για να καταξιωθείτε να ξεφύγετε όλα τούτα που πρόκειται να γίνουν, και να σταθείτε µπροστά στον Υιό τού ανθρώπου.»
Σε ποιον µιλάει εδώ ο Χριστός; Σε ποιον απευθύνει αυτά τα λόγια; Μα, στους µαθητές του! Τους προειδοποιεί να είναι προσεκτικοί γιατί µπορεί να αρχίσουν να καλοπερνούν, να πίνουν, να µεθούν, να τρώνε, να γλεντάτε και η καρδιά τους µπορεί να βαρυνθεί. Να πωρωθεί η καρδιά σου, να γοητευθείς από όλα αυτά. Μπορεί να ζεις µέσα σε µια κατάσταση και να νοµίζεις ότι είσαι καλά. Ας προσέξουµε το παράδειγµα του Λωτ!
Είπαµε ότι αυτός γοητεύθηκε και απογοητεύθηκε, οι υπόλοιποι, όµως, που έµειναν µέσα στα Σόδοµα, παρέµειναν γοητευµένοι µέχρι που έπεσε φωτιά από τον ουρανό σταλµένη από τον Θεό και τους έκαψε όλους. Ας το κρατήσουµε στο µυαλό µας αυτό.
Στη συνέχεια, θα προσθέσουµε ένα ακόµη παράδειγµα: Ο προφήτης Ηλίας, ήταν ένας δυναµικός προφήτης που µιλούσε ευθαρσώς για τα πράγµατα του Θεού, δεν «κολλούσε» πουθενά, τα έλεγε «έξω από τα δόντια» όπως λέµε σήµερα. Όµως, ο βασιλιάς Αχαάβ πήγε κάποτε στη σύζυγό του, µια πάρα πολύ «καλή» και «ευγενική» γυναίκα, την Ιεζάβελ, και της είπε είπε όπως διαβάζουμε στο : 1 Βασ. 19:1-2 «και ο Αχαάβ ανήγγειλε στην Ιεζάβελ όλα όσα έκανε ο Ηλίας, και µε ποιον τρόπο θανάτωσε µε ροµφαία όλους τούς προφήτες. Και η Ιεζάβελ έστειλε έναν µηνυτή στον Ηλία, λέγοντας: Έτσι να κάνουν οι θεοί και έτσι να προσθέσουν, αν αύριο αυτή περίπου την ώρα δεν κάνω τη ζωή σου σαν τη ζωή ενός από εκείνους. Αλίµονό σου» δηλαδή «άµα σε πιάσω Ηλία»…
Ας συνεχίσουµε από το Βασιλέων Ά κεφάλαιο 19 εδάφιο 3: «Και επειδή φοβήθηκε, σηκώθηκε, και αναχώρησε χάρη τής ζωής του, και ήρθε στη Βηρ-σαβεέ, που είναι στον Ιούδα, και άφησε εκεί τον υπηρέτη του. Κι αυτός πήγε στην έρηµο µιας ηµέρας δρόµο, και ήρθε και κάθισε κάτω από µια άρκευθο· και επιθύµησε µέσα του να πεθάνει, και είπε: Αρκεί· τώρα, Κύριε, πάρε την ψυχή µου, επειδή δεν είµαι καλύτερος από τους πατέρες µου. Και αφού πλάγιασε, αποκοιµήθηκε κάτω από µια άρκευθο, και ξάφνου, ένας άγγελος τον άγγιξε, και του είπε: Σήκω, φάε. Και κοίταξε προς τα πάνω, και να, κοντά στο κεφάλι του υπήρχε ψωµί, ψηµένο επάνω σε καυτές πέτρες, και δοχείο µε νερό. Και έφαγε και ήπιε, και ξαναπλάγιασε. Και ο άγγελος του Κυρίου γύρισε για δεύτερη φορά, και τον άγγιξε, και είπε: Σήκω, φάε· επειδή, είναι µεγάλος ο δρόµος για σένα. Και αφού σηκώθηκε, έφαγε και ήπιε, και µε τη δύναµη εκείνης της τροφής οδοιπόρησε 40 ηµέρες και 40 νύχτες, µέχρι το Χωρήβ, το βουνό τού Θεού. Και µπήκε εκεί σε ένα σπήλαιο, και έκανε ένα κατάλυµα· και να, λόγος τού Κυρίου ήρθε σ' αυτόν, και του είπε: Τι κάνεις εδώ, Ηλία; Κι εκείνος είπε: Στάθηκα στο έπακρων ζηλωτής τού Κυρίου, του Θεού των δυνάµεων· επειδή, οι γιοι Ισραήλ εγκατέλειψαν τη διαθήκη σου, κατέστρεψαν τα θυσιαστήριά σου, και θανάτωσαν τους προφήτες σου µε ροµφαία· κι εγώ εναπέµεινα µόνος· και ζητούν τη ζωή µου, για να την αφαιρέσουν και είπε: Βγες έξω, και στάσου επάνω στο βουνό, µπροστά στον Κύριο. Και να, ο Κύριος διάβαινε, και δυνατός άνεµος έσχιζε τα βουνά, και έσπαζε τους βράχους µπροστά από τον Κύριο· ο Κύριος δεν ήταν µέσα στον άνεµο· και ύστερα από τον άνεµο, σεισµός· ο Κύριος δεν ήταν µέσα στον σεισµό· και ύστερα από τον σεισµό, φωτιά· ο Κύριος δεν ήταν µέσα στη φωτιά· και µετά τη φωτιά, ήχος λεπτού αέρα. Και καθώς ο Ηλίας τον άκουσε, σκέπασε το πρόσωπό του µε τη µηλωτή του, και βγήκε έξω, και στάθηκε στην είσοδο της σπηλιάς. Και να, ακούστηκε σ' αυτόν µια φωνή, που έλεγε: Τι κάνεις εδώ, Ηλία; Και είπε: Στάθηκα στο έπακρων ζηλωτής τού Κυρίου των δυνάµεων· επειδή, οι γιοι Ισραήλ εγκατέλειψαν τη διαθήκη σου, κατέστρεψαν τα θυσιαστήριά σου, και θανάτωσαν τους προφήτες σου µε ροµφαία· και εγώ εναπέµεινα µόνος· και ζητούν τη ζωή µου, για να την αφαιρέσουν. Και ο Κύριος του είπε: Πήγαινε, γύρνα πίσω στον δρόµο σου, στην έρηµο της Δαµασκού· και όταν έρθεις, χρίσε τον Αζαήλ βασιλιά επάνω στη Συρία· και τον Ιηού, τον γιο τού Νιµσί, θα τον χρίσεις βασιλιά επάνω στον Ισραήλ· και τον Ελισσαιέ, τον γιο τού Σαφάτ, από την Αβέλ-µεολά, θα τον χρίσεις προφήτη αντί για σένα·»
Και στο εδάφιο 18, του λέει: «άφησα όµως τον Ισραήλ 7.000 όλα τα γόνατα όσα δεν έκλειναν στο Βαάλ και κάθε στόµα που δεν τον φίλησε.»
Το παράδειγµα αυτό µας δείχνει ότι ο Ηλίας απογοητεύτηκε πνευµατικά, όπως απογοητευόµαστε πνευµατικά και όλοι εµείς, µικροί και µεγάλοι. Βλέπουµε, ότι δεν είµαστε πάρα πολλοί και σκεφτόµαστε… «µείναµε µόνοι µας όλο και λιγοστεύουµε, ο κόσµος είναι περισσότερος, η αµαρτία όλο και περισσότερο προχωρά». Νιώθουµε ότι δεν αντέχουµε άλλο, οι φίλοι µας αλλάζουν, οι γνωστοί µας αλλάζουν, ο κόσµος φεύγει από την αλήθεια.
Ο Ηλίας, ξέρετε, περίµενε αυτό που κι εµείς περιµένουµε ως άνθρωποι του Θεού: ήλπιζε ότι τελικά ο λαός Ισραήλ θα αποδεχόταν τον λόγο του Κυρίου και θα παρατούσε τον Αχαάβ και την Ιεζάβελ, ότι θα κατέστρεφε τα είδωλα και τους θεούς του Βαάλ που λάτρευε, και θα αποδεχόταν τον Κύριο ως Θεό του.
Το ίδιο νοµίζουµε και εµείς σήµερα. Μερικοί έχουν την εντύπωση ότι θα ευαγγελίσουµε όλο τον κόσµο και θα σωθούν όλοι οι άνθρωποι. Έτσι, κάνουν µεγαλόπνοα σχέδια ότι, καθώς προχωρούν οι µέρες, θα πιστεύουν όλο και περισσότεροι στον Χριστό και όλο και περισσότεροι θα καταλαβαίνουν τις αλήθειες του Ευαγγελίου, και, όταν δεν συµβαίνει αυτό, επέρχεται απογοήτευση, µια απογοήτευση που δεν υπάρχει µόνο σε ανθρώπους του κόσµου αλλά και σε ανθρώπους του Θεού. Αλλά προσέξτε: η απογοήτευση αυτή είναι αποτέλεσµα του ότι πρωτύτερα µας είχε γοητεύσει κάτι άλλο, που δεν µας το λέει ο λόγος τού Θεού.
Ούτε στον Ηλία είχε πει ο Θεός να κρυφτεί στη σπηλιά. Ο Ηλίας είχε απογοητευθεί κοιτάζοντας όλους γύρω του, όπως πολλές φορές κάνουµε και εµείς στο στενό µας περιβάλλον… «Γιατί δεν πίστεψε αυτός που του µίλησα; Γιατί δεν µε άκουσε ο φίλος µου, η φίλη µου; Γιατί δεν µε άκουσε ο πατέρας µου, η µητέρα µου, η γυναίκα µου, ο άντρας µου; Γιατί δεν έγινε αυτό που λέει µέσα στον Λόγο του Θεού ότι θα σωθείς εσύ και η οικογένειά σου;» Αλλά ξέρετε, ο Θεός δεν βλέπει όπως βλέπουµε εµείς. Έχει χιλιάδες άλλους σε όλο τον κόσµο που δεν έχουν γονατίσει µπροστά στους ψεύτικους θεούς. Εσύ, Ηλία, µπορεί να µην τους ξέρεις, µπορεί να µην τους γνωρίζεις, αλλά ο Θεός τους γνωρίζει.
Όπως ο Ηλίας δεν ήξερε τι συνέβαινε γύρω του, έτσι κι εµείς δεν γνωρίζουµε τι συµβαίνει γύρω µας όσον αφορά τον αριθµό των αληθινών πιστών του Θεού. Ωστόσο, ο Θεός µιλάει. Μπορεί να µη µιλάει στην Ελλάδα ή την Ευρώπη, αλλά µιλάει σε κάποιο άλλο κράτος, σε κάποιο άλλο µέρος και οι ψυχές εκεί ακούνε τον Λόγο Του - ή µήπως θα ήταν καλύτερα να πούµε ότι ο Θεός µιλάει σε όλους ανεξαιρέτως, όµως δεν δέχονται όλοι τον λόγο Του Κυρίου-
Ο Ηλίας, λοιπόν, περίµενε ότι τα πράγµατα θα πήγαιναν καλά πνευµατικά και όταν αυτό δεν έγινε, απογοητεύτηκε. Τι έκανε; Παραιτήθηκε. Τότε ο Θεός του µίλησε: «Τι κάνεις εδώ Ηλία; Γιατί κάθεσαι και µοιρολογάς όλη την ώρα λέγοντας τα ίδια και τα ίδια, πως τα πράγµατα δεν πάνε καλά και αρχίζεις και κλείνεσαι στον εαυτό και κάθεσαι σε µια σπηλιά και φτιάχνεις ένα σπίτι να µένεις µέσα, λες και τελειώσανε όλα;» «Τι κάνεις εδώ;» του λέει ,
«έχεις δουλειά να κάνεις!»
Στην προς Ρωµαίους Επιστολή, διαβάζουμε: Ρωµ. 11:2-5 «Ο Θεός δεν απέρριψε τον λαό του, που τον προγνώρισε ή «δεν ξέρετε τι λέει η γραφή για τον Ηλία;» Πώς µιλάει στον Θεό, ενάντια στον Ισραήλ, λέγοντας: «Κύριε, θανάτωσαν τους προφήτες σου, και κατέσκαψαν τα θυσιαστήριά σου· και εναπέµεινα µόνος εγώ, και ζητούν την ψυχή µου». Αλλά, τι του αποκρίνεται ο Θεός; «Άφησα στον εαυτό µου 7.000 άνδρες, που δεν έκαµψαν το γόνατο στον Βάαλ». Έτσι, λοιπόν, και στον τωρινό καιρό απέµεινε κάποιο υπόλειµµα, σύµφωνα µε την εκλογή κατά χάρη». Ο Θεός κάνει αντιστοιχία του Ισραήλ µε την εκκλησία, βλέπουµε την εκκλησία να έχει πρόβληµα; Κι όµως, ο Θεός µέσα στην εκκλησία αυτή που έχει πρόβληµα έχει αφήσει ένα πιστό υπόλοιπο.
Θα δούµε ένα παράδειγµα από την Καινή Διαθήκη: Πρόκειται για δύο µαθητές που πηγαίνουν σε ένα µέρος που λέγεται «Εµµαούς» αµέσως µετά την Ανάσταση του Χριστού. Ξέρετε ποιο ήταν το πρόβληµα των µαθητών; Δεν περίµεναν ότι ο Χριστός θα πεθάνει.
Είχαν γοητευθεί από αυτόν, περίµεναν ότι ο Χριστός θα γίνει Βασιλιάς και δεν περίµεναν ποτέ ότι θα µπορούσε να του συµβεί κάτι κακό. Στο Ευαγγέλιο του Λουκά κεφ. 24 εδάφιο 15-27 διαβάζουµε: «Και ενώ µιλούσαν και συζητούσαν, καθώς πλησίασε και ο ίδιος ο Ιησούς, πορευόταν µαζί τους. Αλλά, τα µάτια τους κρατιόνταν, για να µη τον γνωρίσουν. Και τους είπε: Ποια είναι αυτά τα λόγια, που συνοµιλείτε αναµεταξύ σας, καθώς περπατάτε, και είστε σκυθρωποί; Και αποκρινόµενος ο ένας, που ονοµαζόταν Κλεόπας, του είπε: Εσύ µονάχος παροικείς στην Ιερουσαλήµ, και δεν έµαθες τα όσα έγιναν σ' αυτή κατά τις ηµέρες αυτές; Και τους είπε: Ποια; Και εκείνοι είπαν σ' αυτόν: Αυτά για τον Ιησού τον Ναζωραίο, που στάθηκε ένας άνδρας προφήτης, δυνατός σε έργο και λόγο µπροστά στον Θεό και σε ολόκληρο τον λαό· και πώς οι αρχιερείς και οι άρχοντές µας τον παρέδωσαν σε καταδίκη θανάτου, και τον σταύρωσαν· εµείς, όµως, ελπίζαµε ότι αυτός είναι εκείνος που επρόκειτο να λυτρώσει τον Ισραήλ. Αλλά, και σε όλα τούτα, σήµερα αυτή είναι η τρίτη ηµέρα, αφότου έγιναν αυτά· εκτός δε αυτών, µερικές γυναίκες από µας, µας εξέπληξαν, οι οποίες είχαν πάει πολύ πρωί στο µνήµα· και καθώς δεν βρήκαν το σώµα του, ήρθαν, λέγοντας ότι είδαν και οπτασία αγγέλων, οι οποίοι λένε ότι αυτός ζει· και µερικοί από τους δικούς µας πήγαν στο µνήµα, και τα βρήκαν έτσι, όπως µας είχαν πει οι γυναίκες· αυτόν, όµως, δεν τον είδαν. Κι αυτός είπε σ' αυτούς: Ω, ανόητοι και βραδείς στην καρδιά στο να πιστεύετε σε όλα όσα µίλησαν οι προφήτες· δεν έπρεπε ο Χριστός να τα πάθει αυτά, και να µπει µέσα στη δόξα του; Και αφού άρχισε από τον Μωυσή και από όλους τους προφήτες, τους εξηγούσε τα γραµµένα για τον εαυτό του σε όλες τις γραφές.»
Ο Χριστός µάς λέει ακριβώς πώς θα είναι τα πράγµατα στη ζωή µας, ασχέτως µε τις δικές µας προσδοκίες µας τα λέει όλα. Μας λέει ότι ο δρόµος θα είναι στενός και δύσκολος, κι όµως µερικοί νοµίζουν ότι θα είναι απλοϊκός και εύκολος και ο Χριστός έρχεται και επανατοποθετεί τα πράγµατα όπως ακριβώς αναφέρονται µέσα στον Λόγο Του.
Ωστόσο, πολλές φορές κινούµαστε βάσει των ιδεών που ακούµε από τους γύρω µας. Σήµερα, για παράδειγµα, κυκλοφορεί το Ευαγγέλιο της ευηµερίας και της καλοπέρασης. Ο Θεός µάς λέει: «Άσε τις ωραίες ιδέες και τις φωνές που ακούς γύρω σου. Αν θέλεις να µάθεις την αλήθεια, τι θέλω και ποια είναι τα σχέδιά µου γι’ αυτόν τον κόσµο, κοίταξε µέσα στον λόγο µου, την Αγία Γραφή».
Μερικοί πιστεύουν ότι αυτός ο κόσµος θα καλυτερεύσει, ότι µπορούµε να τον επηρεάσουµε, να αλλάξουµε τα πράγµατα και να αντιστρέψουµε τη ροή της ιστορίας. Ο Θεός, όµως, λέει «αυτός ο κόσµος θα καταστραφεί». Εµείς συνεχίζουµε να περιµένουµε να φτιάξει και όταν αυτό δεν γίνεται, απογοητευόµαστε, επειδή δεν ξέρουµε και δεν µελετάµε τη Γραφή µας - αυτή είναι η αλήθεια.
Εδώ µπορούµε να κάνουµε µια δηµοσκόπηση µε το ερώτηµα: «Τι πιστεύεις εσύ αναφορικά µε αυτό;» Χρειάζεται, όµως, να σηκωθούν κάποιοι οι οποίοι θα πουν αυτό που γράφει ο Λόγος του Θεού διασταυρώνοντας αυτά που ακούγονται µε ό,τι είναι γραµµένο στην Αγία Γραφή. Έχουµε κυριολεκτικά τη Γραφή στα χέρια µας και µπορούµε να έχουµε προσωπική εµπειρία των όσων γράφει ο Θεός.
Σήµερα, ορισµένοι χριστιανοί θέλουν να βρίσκονται σε έναν πνευµατικό εκστασιασµό µε λιγότερη µελέτη και λιγότερα µηνύµατα από τον Λόγο του Θεού. Το µόνο που επιζητούν είναι να περνάνε καλά και όταν αυτό δεν συµβαίνει, απογοητεύονται προσπαθώντας να βρουν κάτι καινούργιο να τους ξαναγοητεύσει. Ίσως, µια νέα οικογένεια αφού διαλύσεις την παλιά, έναν νέο σύντροφο, µια νέα κοπέλα, ένα νέο αγόρι αφού χωρίσεις από τον άλλον, από την άλλη, έναν νέο τρόπος διασκέδασης, αφού πλέον ο παλιός δεν σε γεµίζει πια και ήδη έχεις βαρεθεί. Νέες πνευµατικές εµπειρίες και νέοι εκστασιασµοί, αφού ήσουν κενός πνευµατικά µέχρι τώρα και δεν σε ικανοποιούσε πλήρως καµία εµπειρία που είχες. Ίσως νέα ήθη, νέες αρχές, καθώς τα «παλιά» δεν µας βολεύουν πια.
Στη δεύτερη επιστολή προς τον Τιµόθεο, ο Απόστολος Παύλος γράφει: 2 Τιµ.
3:12-13 «Και, µάλιστα, όλοι όσοι θέλουν να ζουν µε τρόπο ευσεβή εν Χριστώ Ιησού, θα διωχθούν. Πονηροί άνθρωποι, όµως, και γόητες θα προκόψουν προς το χειρότερο, πλανώντας και πλανώµενοι». Ξέρεις τι λέει ο λόγος του Θεού εδώ ; Ενώ είσαι απογοητευµένος, µείνε απογοητευµένος!
Μα τι µας λες τώρα; Οι άνθρωποι θέλουν να τους δοθεί µια λύση για την απογοήτευση, όχι να µείνουν απογοητευµένοι. Όχι, απογοητεύσου, ας καταρρεύσει όλος ο ψεύτικος, χάρτινος κόσµος που έχεις φτιάξει µέσα στο µυαλό σου, γιατί, αν δεν απογοητευτείς κι αν δεν στενοχωρηθείς, κι αν δεν πέσουν όλα αυτά τα πλασµατικά οικοδοµήµατα που έχεις χτίσει, ποτέ δεν θα πας στον Χριστό µε πραγµατική εκζήτηση για να σε γεµίσει.
Αν δεν απογοητευτείς, ποτέ δεν θα φύγεις από τα Σόδοµα και τα Γόµορρα. Αν δεν απογοητευτείς και δεν τοποθετήσεις τα πράγµατα µέσα στο µυαλό σου όπως µας οδηγεί ο Θεός να τα τοποθετήσουµε, η κατάληξή σου θα είναι να βρεις µια σπηλιά για να κρυφτείς µένοντας αδρανής. Αν δεν απογοητευτείς, πότε δεν θα συναντήσεις τον Χριστό, δεν θα Τον δεις να σου µιλάει και να σου εξηγεί τον Λόγο Του. Αν δεν απογοητευτείς δεν θα µπορέσεις να αντιληφθείς ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά µόνο η αξία τού να είσαι παιδί του Θεού, να είσαι παιδί τού Χριστού, να κάνεις αυτό που θέλει ο Θεός και να ζεις γι’αυτόν ολοκληρωτικά, να έχεις στόχο µόνο το θέληµα του Πατέρα, να στοχεύεις στον ουρανό.
Γιατί οι Χριστιανοί δεν προχωράνε στα πράγµατα του Θεού; Επειδή είναι βολεµένοι, ικανοποιηµένοι και γοητευµένοι από τον εαυτό τους! Σε ποιον άνθρωπο είναι δύσκολο να µιλήσεις για τον Χριστό και να του πεις να έρθει σε Αυτόν; Σε αυτόν που νοµίζει ότι είναι καλά έτσι όπως είναι, που νοµίζει ότι δεν έχει ανάγκη να έρθει, γιατί να έρθει; Περνάει καλά!
Έχω την κοπέλα µου, έχω τη δουλειά µου, έχω το αγόρι µου, έχω την διασκέδασή µου… Τι να κάνω στον Χριστό; Δεν είµαι απογοητευµένος. Ο Χριστός, όµως, ήρθε να βρει απογοητευµένους. Κάποτε, βρήκε µία απογοητευµένη ύπαρξη, µια απογοητευµένη γυναίκα η οποία είχε σχέσεις µε έναν άντρα, µετά µε κάποιον άλλον, µετά µε άλλον… και ο Χριστός τής είπε: «Καθένας που πίνει από τούτο το νερό, θα διψάσει ξανά· όποιος, όµως, πιει από το νερό που εγώ θα του δώσω, δεν θα διψάσει στον αιώνα· αλλά, το νερό που θα δώσω σ' αυτόν, θα γίνει µέσα του πηγή νερού, που θα αναβλύζει σε αιώνια ζωή. Η γυναίκα λέει σ' αυτόν: Κύριε, δος µου αυτό το νερό, για να µη διψάω ούτε να έρχοµαι εδώ να αντλώ. Ο Ιησούς λέει σ' αυτήν: Πήγαινε, κάλεσε τον άνδρα σου κι έλα εδώ. Η γυναίκα απάντησε και είπε: Δεν έχω άνδρα. Ο Ιησούς λέει σ' αυτήν: Σωστά είπες, ότι: Δεν έχω άνδρα· επειδή, πέντε άνδρες πήρες, και εκείνον που έχεις τώρα, δεν είναι άνδρας σου· αυτό που είπες είναι αλήθεια». Αυτό που είπε, ήταν αλήθεια. Ήταν κενή, απογοητευµένη, δεν είχε τίποτα!
Αν θέλεις να γεµίσεις µε το νερό που σου δίνει ο Θεός και που σου χαρίζει ο Χριστός, πρέπει να πεις: «δεν έχω τίποτα Χριστέ µου». Αν θέλεις να έρθει ο Χριστός µέσα σου και να σε κάνει µια πηγή που να βγάζει νερό ζωντανό, να πίνεις και να ξεδιψάς, πρέπει να του πεις: «Χριστέ µου, διψάω». Τότε, όχι µόνο θα σε ξεδιψάσει αλλά θα σου χορηγήσει νερό για να «δώσεις» και στους υπόλοιπους. Ποιο είναι αυτό το νερό; Ο Λόγος του Θεού! Απορώ, πραγµατικά, πώς δεν γεµίζει µερικούς ανθρώπους ο Λόγος του Θεού, ωστόσο γνωρίζω την απάντηση σ΄αυτήν µου την απορία: Πολύ απλά έχουν γεµίσει µε κάτι άλλο και, συνεπώς, δεν έχουν ανάγκη να τους γεµίσει ο Λόγος του Θεού… Έχουµε, άραγε, ανάγκη να ξεδιψάσουµε την ψυχή µας; Αν έχουµε, τότε µπορούµε να βρούµε την απάντηση στον Λόγο του Θεού. Ο Χριστός ψάχνει τους απογοητευµένους, ο Χριστός ψάχνει τους διψασµένους και το ερώτηµα είναι: Διψάς; Πεινάς;
Ο Χριστός λέει: «ελάτε σε µένα όλοι όσοι είστε κουρασµένοι και είστε φορτωµένοι και εγώ θα σας αναπαύσω, σηκώστε πάνω το ζυγό µου και µάθετε από µένα επειδή είµαι πράος και ταπεινός στην καρδιά και θα βρείτε ανάπαυση, επειδή ο ζυγός µου είναι καλός και το φορτίο µου είναι ελαφρύ…»
Θα σας πω µια προσωπική µου εµπειρία. Κάποια στιγµή στη ζωή µου ήµουν απογοητευµένος, στενοχωρηµένος, ήµουν σε µια κατάσταση που δεν έβρισκα νόηµα και ουσία στη ζωή. Τότε ήταν που κατάλαβα το νόηµα και την ουσία της ζωής! Τότε γκρεµίστηκαν τα δευτερεύοντα γύρω µου και είδα ποιο είναι το πραγµατικό νόηµα της ζωής. Αναφέροµαι σε εποχή της ζωής µου που ήµουν στον Χριστό, όµως η ψυχή µου ήταν ταραγµένη, δεν είχα ησυχία, γαλήνη, δεν είχα ειρήνη!
Ευχαριστώ τον Θεό γιατί µας περνάει µέσα από διάφορα κανάλια απογοήτευσης… απογοήτευσης ακόµα και από τον ίδιο µας τον εαυτό. Ξέρετε, ο µεγαλύτερος εχθρός µας είναι η γοητεία που ασκεί ο ίδιος ο εαυτός µας σε µας. Έτσι, νοµίζουµε ότι είµαστε καλά όπως είµαστε, µας αρέσουµε, µου αρέσω! Αλλά ο Θεός θα σε φέρει στην κατάσταση εκείνη που θα σε κάνει να απογοητευθείς από τον εαυτό σου, µε σκοπό να σε γοητεύσει το δικό Του πρόσωπο.
Έλα στον Χριστό, πραγµατικά, έλα στον Χριστό και θα βρεις νόηµα στην ύπαρξή σου!
Έλα στον Χριστό και θα σε ξεκουράσει!
Έλα στον Χριστό και θα σου χαρίσει µια ζωή µε αληθινό νόηµα! Έλα στον Χριστό για να µην ξαναπογοητευτείς!
Το θέµα δεν είναι πώς θα εξαφανίσουµε µε µερικά «µαγικά τρικ» την απογοήτευση, αλλά πώς δεν θα απογοητευθούµε ποτέ ξανά. Η απάντηση είναι ένα µοναδικό δώρο που µπορεί να κάνει µόνο ο Θεός στην καρδιά καθενός µας, όταν προηγουµένως έχουµε απογοητευθεί.
Το εύχοµαι πραγµατικά αυτό για καθέναν ξεχωριστά µικρό ή µεγάλο. Γνωρίζω πως οι νέοι είναι γοητευµένοι από τα τόσο πολλά πράγµατα που βλέπουν γύρω τους και από τους δρόµους που ανοίγονται στη ζωή τους.
Εύχοµαι, αντί να απογοητευθείτε από όλα κάποια στιγµή στο µέλλον, τώρα στο παρόν να χαθεί η γοητεία που ασκούν πάνω σας και απογοητευµένοι να έρθετε στον Χριστό ώστε να µην διαψευστούν οι προσδοκίες σας ποτέ ξανά!
Όσοι βρίσκονται σε µια κατάσταση απογοήτευσης, υπάρχει ένα πρόσωπο που µπορεί πραγµατικά να τους γεµίσει αληθινά και να τους κερδίσει ολοκληρωτικά. Υπάρχει ένα µέρος που µπορούν να ξεδιψάσουν αληθινά… είναι ο Λόγος τού Θεού, ο Άγιος και οι υποσχέσεις Του.
Αποµαγνητοφώνηση: Σοφία Ταβαντζή
Διορθώσεις κειµένου: Ράνια Ιωακειµίδου
Κατεβάστε το άρθρο ως αρχείο κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο
| Απογοήτευσηpdf.pdf |
