Κατεβάστε το άρθρο ως αρχείο PDF κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο
| why_you_cant_be_a_christian_and_support_the_democratic_party.pdf |
Γιατί δεν μπορείς να είσαι Χριστιανός και να υποστηρίζεις το Δημοκρατικό κόμμα.
16 Οκτωβρίου 2020, Grayson Gilbert
Το Δημοκρατικό Κόμμα έχει χτίσει όλη την πολιτική του πλατφόρμα πάνω σε δύο μείζονα θέματα: την έκτρωση και τη σεξουαλική αναρχία. Θα το δηλώσω εξ’αρχής ότι κανείς Χριστιανός δεν μπορεί να υποστηρίζει το Δημοκρατικό Κόμμα. Δεν έχω κανέναν ενδοιασμό να εκφέρω αυτήν την άποψη. Το βρίσκω δύσκολο να πιστέψω ότι ενσυνείδητοι Χριστιανοί θα μπορούσαν ποτέ να θεωρήσουν αυτό το θέμα άξιο διαλόγου. Βάση της θέσης της Αγίας Γραφής σχετικά με την έκτρωση και την σεξουαλική ανηθικότητα, τα θέματα αυτά είναι τόσο ξεκάθαρα όσο το άσπρο και το μαύρο. Στην τόσων αιώνων Χριστιανική πίστη δεν υπάρχει χώρος για διαφωνίες. Τα θέματα αυτά που αντιμετωπίζουμε, απορρίπτονται καθολικά και εξ΄ορισμού.
Η Αγία Γραφή είναι πολύ ξεκάθαρη, η απώλεια αθώου αίματος είναι μισητή στο Θεό (Παρ. 6:17). Παρομοίως, η έγκριση της ομοφυλοφιλίας, της διαφυλετικότητας (τρανσέξουαλ), και παρόμοιων, είναι απεχθής και είναι ενάντια στην δημιουργημένη τάξη και τον φυσικό νόμο του Θεού (Γεν. 1:26-28∙ Λευ. 18:22, 20:13∙ Ρωμ. 1:18-32). Δεν υπάρχει περιθώριο για μασημένα λόγια. Κάθε ένας που ανασηκώνει με απάθεια τους ώμους ή δείχνει θερμή υποστήριξη σε οποιοδήποτε άτομο που πιστεύει ότι αυτά τα πράγματα είναι καλά, βρίσκεται σε αντίθεση με την κατανόηση της Χριστιανικής πίστης. Κάθε ένας που ισχυρίζεται ότι η Χριστιανική πίστη αφήνει περιθώριο στους Χριστιανούς να υποστηρίζουν άνδρες και γυναίκες οι οποίοι διακηρύσσουν την δολοφονία παιδιών μέσα στη μήτρα και την σεξουαλική αναρχία βρίσκεται επίσης σε αντίθεση με την κατανόηση της Χριστιανικής πίστης. Ο Χριστιανισμός δεν είναι μία θρησκεία που τα δέχεται όλα.
Υπάρχουν κάποιες συνήθεις αντιρρήσεις που ακούω από ανθρώπους, οι οποίοι επιθυμούν να δώσουν “χώρο" στους συνειδητούς Χριστιανούς να ψηφίσουν ένα εκπρόσωπο του Δημοκρατικού Κόμματος. Η πλειοψηφία των αντιρρήσεων προέρχεται από μία αρνητική στάση προς το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, προκειμένου να εκτιμηθεί πιο σοβαρά η πολιτική στάση του Δημοκρατικού Κόμματος. Με άλλα λόγια, είναι και ένα τεστ για την πολιτική τακτική που χρησιμοποιούν οι Ρεπουμπλικάνοι, η οποία θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι ούτε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα είναι πιθανή επιλογή για Χριστιανούς, άποψη που είναι κατά πολύ βασισμένη στην αρνητική εντύπωση που έχει δημιουργήσει ο Ντόναλντ Τράμπ. Πριν όμως αναφερθώ στον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, θα ήθελα να αφιερώσω λίγο χρόνο και να αναφερθώ στις αντιρρήσεις που έχω ακούσει να λέγονται ενάντια σε εκείνους που επιθυμούν να ψηφίσουν υπέρ του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Η πρώτη αντίρρηση είναι ότι το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχει κάνει ελάχιστα για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το πρόβλημα της έκτρωσης. Πολλοί θα ισχυριστούν ότι το Κόμμα χρησιμοποιεί το θέμα της έκτρωσης ως δόλωμα για να κερδίσει τους Ευαγγελικούς ψηφοφόρους, το οποίο είναι εν μέρη αληθές, αλλά δεν θεωρώ ότι είναι και η ακριβής τακτική ολόκληρου του Κόμματος. Αναμφίβολα, υπάρχουν πολιτικοί που θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να κερδίσουν ψήφους. Παρόλα αυτά υπάρχουν επίσης και ευσεβείς άντρες και γυναίκες που επιθυμούν να φέρουν πραγματικές αλλαγές μέσα στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και έχουν αποδειχθεί συνεπείς σε αυτά τα θέματα.
Έτσι οδηγούμαστε σε διαφορές, από φιλοσοφική άποψη, για το πως θα προσεγγίσουμε τις εκτρώσεις, τις γνωστές ως σταδιακή διακοπή της κύησης (φαρμακευτική) ή / και με την χειρουργική διακοπή. Οι υποστηρικτές της χειρουργικής διακοπής της κύησης, διαφωνούν με την πολιτική προσέγγιση της εισαγωγής μικρών αλλαγών στην νομοθεσία, υποστηρίζοντας πως αυτή η χρονοβόρα διαδικασία αλλαγής της νομοθεσίας προκαλεί δυσκολίες στην διαδικασία της άμβλωσης σε κάποια στάδια της κύησης.
Οι υποστηρικτές της χειρουργικής διακοπής της κύησης, ζητούν την άμεση απαγόρευση της έκτρωσης. Οι υποστηρικτές της σταδιακής διακοπής της κύησης έχουν πιο ρεαλιστική γνώμη, ότι η πιθανότητα της ανατροπής του αποτελέσματος της δίκης της Roe V. Wade είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Πάντως και οι δύο πλευρές επιθυμούν το ίδιο πράγμα και αυτό είναι σημαντικό να το έχουμε υπόψιν (και μιλάω ως υποστηρικτής της ολοκληρωτικής απαγόρευσης). Και εδώ είναι που πρέπει να έχουμε γνώση και ενθύμηση των πράξεων των κυβερνητικών υποψηφίων. Αν θα κρατήσουν μια στάση πιο ανεκτική, απέναντι στα θέματα αυτά, οφείλουμε να επιλέγουμε υποψηφίους που στηρίζουν τις Βιβλικές αξίες με συνέπεια.
Μία δεύτερη αντίρρηση που ακούγεται συχνά είναι ότι το Ρεπουμπλικανικό κόμμα δεν είναι στην πραγματικότητα υπέρ της ζωής και αυτό γίνεται φανερό μέσω των πολιτικών τους σχετικά με ζητήματα όπως το μεταναστευτικό, οι πολεμικές επιχειρήσεις, η κοινωνική πρόνοια, η θανατική ποινή κ.α. Αυτές οι σκέψεις σε μεγάλο βαθμό πηγάζουν από μια λάθος κατανόηση της διδασκαλίας της Αγίας Γραφής στα θέματα αυτά. Αρκεί να πούμε ότι δεν υπάρχει τίποτα εσφαλμένο με τον έλεγχο των συνόρων, ο δίκαιος πόλεμος υπάρχει, η θανατική ποινή είναι σύμφωνη με τη μαρτυρία της Βίβλου και το κράτος πρόνοιας έρχεται σε αντίθεση με την ευθύνη του καθενός να εργαστεί (Β’ Θες 3:10).
Βεβαίως δεν θα ισχυριστούμε ότι οι σχετικές πολιτικές δεν πρέπει να εξετάζονται υπό το φως της γραφής. Όμως, ίσως η πιο σωστή ερώτηση θα ήταν, αν ένας κυβερνητικός υποψήφιος που συνηγορεί για ανοιχτά σύνορα, ειρήνη και παύση της θανατικής ποινής πως μπορεί να υποστηρίζει την έκτρωση και να είναι στα αλήθεια υπέρ της ζωής; Κάτι τέτοιο είναι εντελώς αντιφατικό και αντίστοιχης σημασίας με τις συμβουλές ενός κατ΄ επανάληψη άπιστου συζύγου για έναν επιτυχημένο γάμο.
Η Τρίτη αντίρρηση που ακούω συχνά έχει να κάνει με το χαρακτήρα των ηγετών, άνθρωποι όπως ο Ντόναλντ Τραμπ. Εδώ δεν έχω καμία διαφωνία με την βασική θέση. Ο χαρακτήρας έχει βαρύτητα. Αν και η ψηφοφορία δεν γίνεται για να αναδείξει έναν πιθανό ποιμένα εκκλησίας, γι΄αυτό και οι προσδοκίες για την ηθική του δεν είναι το ίδιο αυστηρές, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπάρχουν ιδιότητες του χαρακτήρα τις οποίες ο Κύριος απεχθάνεται (Παρ. 6:16-19). Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάποιος θα προσπαθούσε να εκλογικεύσει αυτές τις αρχές και να αποφύγει τις βιβλικές αρχές αλλά παρόλα αυτά ως Χριστιανοί είμαστε υπόλογοι.
Αυτό που συνειδητοποιώ είναι ότι πολλοί είναι πρόθυμοι να παραβλέψουν τα ελαττώματα του χαρακτήρα (λ.χ. αμαρτίες) για χάρη πολιτικής σκοπιμότητας. Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε περαιτέρω παραχωρήσεις. Αν θέσεις μία πορεία που αφήνει χώρο για εξαιρέσεις για χάρη πολιτικής σκοπιμότητας, το πιθανότερο αποτέλεσμα είναι ότι η πορεία αυτή θα σε απομακρύνει όλο και περισσότερο από τις αρχές σου καθώς οι επιλογές για τους πολιτικούς εκπροσώπους θα συνεχίσουν να δυσκολεύουν.
Μια διαφωνία επίσης είναι ότι αν ψηφίσεις έναν λιγότερο δημοφιλή υποψήφιο, ο οποίος είναι γνωστό ότι δεν θα κερδίσει τις εκλογές, τότε αυτή η ψήφος χαραμίζεται. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτά είναι σκηνοθετημένες ανοησίες που σκοπεύουν στο να αποτρέψουν τον κόσμο από το να ψηφίσει κάτι άλλο εκτός των δύο μεγάλων κομμάτων της χώρας. Το χειρότερο είναι ότι έτσι δεσμεύουν τον κόσμο από το να κάνει μία επιλογή με την οποία θα μπορεί η συνείδησή του να είναι ήσυχη μπροστά στο Θεό. Αυτό που εννοώ είναι ότι, ενώ η Βίβλος θέτει όρια στην συνείδηση του χριστιανού, όσον αφορά τα θέματα της ηθικής (όπως έκτρωση, σεξουαλική ανηθικότητα, χαρακτήρας κ.α.) δεν δεσμεύει τον ίδιο τον άνθρωπο που επιθυμεί να τιμήσει τις αρχές αυτές. Πολύ απλά: έχεις το δικαίωμα να ψηφίσεις πολιτικούς που υποστηρίζουν την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής και δεν αντιτάσσονται στην προσβολή του συζυγικού κρεβατιού, χωρίς να είσαι υποχρεωμένος να ψηφίσεις και άλλους ηθικά διεφθαρμένους πολιτικούς.
Κάποιος θα μπορούσε να επικαλεστεί πρακτικούς λόγους, αλλά εγώ προσωπικά δεν μπορώ να δικαιολογήσω την άσκηση του δικαιώματος της ψήφου μόνο και μόνο με πρακτικά κριτήρια. Ο λόγος για αυτό είναι απλός: είτε μας αρέσει είτε όχι, όταν δίνουμε την ψήφο μας σε κάποιον δίνουμε σιωπηλή συμφωνία σε αυτό το άτομο να μας εκπροσωπήσει. Βεβαίως, είναι φανερό ότι κάποιος μπορεί να δώσει την ψήφο του σε ένα άτομο χωρίς να υποστηρίζει όλα όσα πρεσβεύει αυτό το άτομο. Όμως, δεν θεωρώ ότι το θέμα αυτό είναι τόσο ξεκάθαρο όσο θα ήθελαν αρκετοί.
Έχω αρκετή κατανόηση για αυτούς που ψηφίζουν υπέρ ενός υποψηφίου γνωρίζοντας ότι είναι ηθικά ξεπεσμένος, αλλά με την ελπίδα ότι θα θεσπίσει νομοθεσίες που θα φέρουν αλλαγές για το καλό του έθνους και ιδιαίτερα της εκκλησίας. Διαφωνώ με το σκεπτικό, αλλά το κατανοώ και σε μεγάλο βαθμό το δικαιολογώ. Ο λόγος είναι ότι πιστεύω πως υπάρχει μία θεμελιώδης διαφορά μεταξύ της «καλύτερης δυνατής επιλογής» και της «επιλογής που θα κάνει τη λιγότερη ζημιά». Στην πρώτη περίπτωση, το άτομο παίρνει μια συνειδητή απόφαση υπολογίζοντας την πιθανότητα η ψήφος του να φέρει θετικά αποτελέσματα, είτε από τις αποφάσεις του Ανώτατου δικαστηρίου, νομοσχέδια που στηρίζουν τις βιβλικές αρχές κ.α. Στην άλλη περίπτωση το άτομο προσπαθεί απλώς να πάρει μία λιγότερο αρνητική απόφαση και έτσι να έχει λιγότερα αρνητικά αποτελέσματα.
Το βασικό πρόβλημα της εστίασης στην πρακτικότητα είναι ότι μπορεί εύκολα να εφαρμοστεί και σε κάποιον που επιθυμεί να ψηφίσει υπέρ του Δημοκρατικού Κόμματος. Πιστεύω ότι ως σκεπτικό είναι ιδιαίτερα παραπλανητικό, ανενημέρωτο και λανθασμένο- αλλά παρ 'όλα αυτά, είναι ένα έγκυρο λογικό συμπέρασμα, αν οι πραγματικοί λόγοι είναι ο πρωταρχικός ηθικός προβληματισμός στις προτεραιότητες του ψηφοφόρου, οι οποίες βασίζονται σ΄ένα ιεραρχικό σύστημα ηθικής.
Εδώ όμως είναι που βρίσκω την βασική διαφορά, σχετικά με την παρούσα πολιτική συζήτηση στην Ευαγγελική εκκλησία. Ο κόσμος που επιθυμεί να υποστηρίξει το Δημοκρατικό Κόμμα έχει εξυψώσει συγκεκριμένες λιγότερο σημαντικές ηθικές έννοιες πάνω από άλλες οι οποίες είναι βαρύτερης σημασίας. Πολλοί αγνοούν ευθέως το γεγονός ότι αν και όλα τα ηθικά θέματα χρήζουν ενδιαφέροντος, υπάρχουν ζητήματα που η Αγία Γραφή παρουσιάζει ως περισσότερο ανήθικα από άλλα. Η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί την πιο σκληρή γλώσσα για να χαρακτηρίσει μια πράξη ως απεχθής και βδελυρή. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει φανερή διαφοροποίηση μεταξύ κάποιου που διαπράττει τρεις βδελυρές πράξεις και κάποιου που ευχαρίστως τις διαπράττει όλες και στοχεύει στο να θεσπίσει νομοθεσίες που θα κατοχυρώνουν σε άλλους το δικαίωμα να επιδεικνύουν δημόσια τις απεχθείς πράξεις τους. Σίγουρα και οι δύο είναι πονηροί, όμως μόνο ο ένας επιθυμεί να επικυρώσει την σφαγή βρεφών σε εθνικό επίπεδο, την μετάβαση παιδιών της 1ης Δημοτικού στο αντίθετο φύλλο, την έγκριση της σεξουαλικής ανηθικότητας στους ενήλικες, την ανοχή βίαιων «διαδηλώσεων», την αφαίρεση βασικών ελευθεριών, την προώθηση ιδεολογιών που αντιτίθενται διαμετρικά στη Χριστιανική ιδεολογία (για παράδειγμα η θεωρεία της Αρίας Φυλής), τον ασπασμό των αρχών του ριζοσπαστικού φεμινισμού και άλλα.
Υπάρχουν πρακτικές επιπτώσεις που πρέπει να ληφθούν υπ’ όψη, ειδικά όταν βλέπουμε το μέγεθος του κακού και της διαφθοράς που είναι ενσωματωμένα στο Δημοκρατικό Κόμμα, το οποίο υπερηφανεύεται σε αυτά του τα χαρακτηριστικά λες και είναι αρετές που τους αξίζει χειροκρότημα. Πιστεύω ότι όντως κάποιος μπορεί να έχει παραδεκτούς λόγους να ψηφίσει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα απλά και μόνο γιατί υπάρχουν μέσα σε αυτό το κόμμα άνδρες και γυναίκες με σταθερή αφοσίωση στον Ιησού Χριστό. Παρόλα αυτά, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν παραδεκτοί λόγοι για έναν πιστό Χριστιανό ώστε να ψηφίσει το Δημοκρατικό Κόμμα. Το ίδιο κόμμα που έχει υπερασπιστεί δημόσια την έκτρωση και την μετάβαση παιδιών της 1ης Δημοτικού στο αντίθετο φύλλο καθώς και την κανονικοποίηση της σεξουαλικής αναρχίας στους ενήλικες. Επίσης το ίδιο κόμμα έχει αποφανθεί δημόσια με κατηγορηματικά αντιχριστιανικές πολιτικές και ιδανικά. Η πολιτική αριστερά έχει δηλώσει ανοιχτά ότι οι άνδρες και γυναίκες της πίστης είναι το κατακάθι της κοινωνίας μας και πρέπει να δικαστούν, να καταδικαστούν και να διαγραφούν από την κοινωνία μας, ενώ ταυτόχρονα διαφημίζουν την ανάγκη για ανοχή στο διαφορετικό. Όλα αυτά απευθύνονται στην κοινή λογική μας. Πολύ απλά δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο ένας πιστός Χριστιανός μπορεί να αγνοήσει τα θέματα αυτά.
Αυτός είναι ο λόγος που φωνάζω όταν βλέπω ανθρώπους όπως ο Τίμ Κέλερ να εκφράζουν την άποψη, ότι πρέπει να αφήσουμε χώρο για πολιτικές διαφορές, όχι γιατί δεν είναι αλήθεια αλλά γιατί είναι η μισή αλήθεια. Οι πολιτικές απόψεις είναι απλά μία δίοδος μέσω της οποίας εκφράζονται οι πνευματικές μας απόψεις. Το πως θεωρούμε την πολιτική μορφώνεται βάση του πως θεωρούμε το Θεό. Υπάρχουν δευτερεύοντα και τριτεύοντα σημεία στα οποία μπορούμε να διαφωνήσουμε. Αλλά υπάρχουν και σημεία στα οποία το να «διαφωνήσουμε» σημαίνει να αφήσουμε τόπο στο Διάβολο. Αυτό που εννοώ είναι ότι υπάρχουν ζητήματα στα οποία η Αγία Γραφή πολύ ξεκάθαρα δεσμεύει τη συνείδηση του Χριστιανού και δεν αφήνει χώρο για διαφωνίες. Η Γραφή δεν αφήνει χώρο για τη δολοφονία βρεφών. Η Γραφή δεν αφήνει χώρο για αχαλίνωτη σεξουαλική ασυδοσία. Η Γραφή δεν αφήνει χώρο για βίαιη λεηλασία και διαδηλώσεις. Η Γραφή δεν αφήνει χώρο για ανταγωνιστικές κοσμοθεωρίες και όμως το Δημοκρατικό Κόμμα είναι συνώνυμο με όλα αυτά, σε τέτοιο βαθμό, που οι υποψήφιοι του Δημοκρατικού Κόμματος που έχουν εναντιωθεί σε αυτά έχουν εκδιωχθεί από το κόμμα.
Για όσο ακόμα το ρεπουμπλικανικό Κόμμα διατηρεί άνδρες και γυναίκες με σταθερή αφοσίωση στις Χριστιανικές αξίες, υπάρχουν ευσυνείδητοι λόγοι για ένα Χριστιανό να ψηφίσει κάποιους από αυτούς. Όλα αυτά τα γράφω ενώ έχω ψηφίσει τον εκπρόσωπο ενός πιθανού τρίτου κόμματος στις εκλογές του 2016 και το πιθανότερο είναι ότι θα κάνω το ίδιο και στις εκλογές του 2020. Με γοργό ρυθμό, βρίσκουμε ότι δεν έχουμε ιδιαίτερα αποδεκτή πολιτική εκπροσώπηση που απροκάλυπτα να στηρίζει την Χριστιανική κοσμοθεωρία. Πιστεύω ότι πιθανόν έρχεται η μέρα, όπου οι Χριστιανοί δεν θα μπορούν να ψηφίσουν καν το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, αλλά αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι ότι αυτή η μέρα έχει προ πολλού φτάσει για το Δημοκρατικό Κόμμα. Δεν είναι ένα κόμμα που υποστηρίζει τον Ιησού Χριστό κατά κανένα τρόπο, σχήμα και μορφή. Ξαναλέω ότι ούτε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ομόφωνα υποστηρίζει τον Ιησού Χριστό, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αλλά επίσης δεν λέω ότι κάποιος πρέπει να ψηφίσει τον Τραμπ για να θεωρείται Χριστιανός.
Όμως θέλω να πω, ξανά χωρίς καμία αναστολή: κανένας συνειδητός Χριστιανός δεν μπορεί να ψηφίσει υπέρ του Δημοκρατικού Κόμματος. Υπάρχουν μόνο δύο πιθανοί λόγοι που ένα Χριστιανός θα έκανε κάτι τέτοιο: ο πρώτος είναι ότι υπάρχει τραγική έλλειψη διδασκαλίας. Ο δεύτερος είναι ότι εν γνώση του απορρίπτει το γεγονός ότι οι Χριστιανοί πρέπει να είναι διαμετρικά αντίθετοι στο ανεξέλεγκτο κακό που υπάρχει μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα επειδή έχουν ανυψώσει άλλες αξίες σε ύψος που δεν τους αναλογεί, βασιζόμενοι στην Αγία Γραφή. Το γεγονός ότι αυτό πρέπει να ειπωθεί σε αυτό το στάδιο με αφήνει πραγματικά άναυδο. Αλλά δεν μπορείς να είσαι Χριστιανός και να εγκρίνεις πράξεις άξιες θανάτου, ούτε να εγκρίνεις ανθρώπους που επικυρώνουν πράξεις άξιες θανάτου. Δεν μπορείς να είσαι Χριστιανός και να υποστηρίζεις την έκτρωση, την ομοφυλοφιλία, τους τρανσέξουαλ και κάθε είδους βδελυρής ανηθικότητας. Όλα αυτά δεν θα έπρεπε να είναι δύσκολο για ένα Χριστιανό που ομολογεί πίστη να συμφωνήσει και να παραδεχτεί.
Μετάφραση από το Αγγλικό: Φαίη Κοντοπούλου - Σοφία Ταβαντζή
Πηγή https://www.patheos.com/blogs/chorusinthechaos/cant-be-a-christian-support-democratic-party
